Η παρούσα έκθεση αξιολογεί τις σύγχρονες pro bono νομικές υπηρεσίες στην Ελλάδα, χρησιμοποιώντας ως βάση σύγκρισης τη μακρά ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών στην προώθηση των pro bono νομικών υπηρεσιών. Η Ελλάδα διαθέτει μια τεράστια κληρονομιά δημοκρατικής διακυβέρνησης, που υποδηλώνει ότι οι νομικοί της θεσμοί είναι μοναδικά ισχυροί. Ωστόσο, ένας δείκτης ισχυρού νομικού συστήματος είναι και η σχέση μεταξύ δικηγόρων και πολιτών που αναζητούν νομική υποστήριξη. Η δυσκολία απόκτησης νομικής συνδρομής καταδεικνύει ένα διευρυνόμενο χάσμα ανάμεσα στους δικηγόρους και τους πολίτες και αυτό το κενό είναι πιο έντονο όταν εξετάζουμε τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι μη κυβερνητικές οργανώσεις (ΜΚΟ) και οι οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών (ΟΚΠ). Οι οργανισμοί αυτοί, με τη σημερινή νομοθεσία, τις αρνητικές αντιλήψεις για το έργο τους και την εγγενώς συντηρητική νομική κοινότητα, εκτελούν σημαντικές λειτουργίες στήριξης της δημοκρατίας και καταπολέμησης της διαφθοράς, αλλά δεν μπορούν να ζητήσουν νομικές συμβουλές όταν οι πολίτες τις χρειάζονται. Με την αξιολόγηση των βασικών παραγόντων που περιορίζουν τη νομική βοήθεια, η παρούσα έκθεση προσφέρει συστάσεις για τη βελτίωση της σχέσης μεταξύ των ΜΚΟ και των ΟΚΠ, των παρόχων νομικών υπηρεσιών και της ελληνικής Δικαιοσύνης.
Κατεβάστε στην έκθεση: